-
1 υπηρετικόν
-
2 ὑπηρετικόν
-
3 προστακτικός
A of or for commanding, imperative, imperious, τὸ π. [ἡ ψυχή], opp. τὸ ὑπηρετικόν (of the body), Arist.Top. 128b19;π. τινῶν Corn.ND16
;λόγος Plu.2.1037f
; Προστακτικός (sc. λόγος), title of work by Protagoras, D.L.9.55;βραχυλογία Plu.Phoc.5
; also of persons,ἄρχων Max.Tyr.13.2
([comp] Sup.).II Gramm., ἡ -κὴ ἔγκλισις the imperative mood, D.T.638.7, A.D.Synt.31.20; π. ἐκφορὰ τῶν ῥημάτων ib.69.20;τὸ π. σχῆμα Anon.Fig.24
; alsoτὸ -κόν D.L. 7.66
,67, Ps.-Plu.Vit.Hom.53. Adv.- κῶς
in the imperative mood,D.H.
4.18, Sch.Ar.Av. 1163.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > προστακτικός
-
4 σκεῦος
A vessel or implement of any kind, in sg., Ar.Th. 402, Th.4.128; in dual,σκεύη δύο χρησίμω Ar.Eq. 983
, cf. Pl.R. 596b; and in pl., κλῖναι καὶ.. τἆλλα σκεύη ib. 373a, al.:—but the pl. is freq. used in a collective sense, all that belongs to a complete outfit, house-gear, utensils, chattels, opp. live-stock and fixtures, Ar. Pax 1318, Lys.19.31, etc.; σ. γεωργικά farming implements, Ar. Pax 552; ἱερὰ ς. sacred vessels and implements, Th.2.13, cf. IG12.313.20; a druggist's stores, Thphr.HP9.17.3; σ. τὰ ἐπιτράπεζα table- furniture, Id.Lap.42; military accoutrements, equipment, τὰ περὶ τὸ σῶμα ς. Th.6.31; τὰ τῶν ἵππων ς. X.Cyr.4.5.55; baggage of an army, and, generally, baggage, luggage, Ar.Ra.12, 15, X.Mem.3.13.6; ὄνοι αὐτοῖς σκεύεσι packs and all, Id.HG5.4.17; tackle, gear of ships, naval stores, etc., IG12.74.14, 22.1611.10, Pl.Criti. 117d, La. 183e, X.Oec.8.11, Arist. Ath.46.1;σ. τριηρικά D.47.19
; τὰ σκέα ([etym.] σκεύη)τοῦ πλοίου PSI4.437.2
(iii B.C.) (so, collectively, in sg., Act.Ap.27.17): various kinds of σκεύη catalogued by Pollux (10).2 inanimate object, thing, opp. ζῷον, σῶμα, Pl.R. 601d, Grg. 506d; opp. ὄργανον, Democr. 159; Protagoras gave the name of σκεύη to neut. nouns,ἄρρενα καὶ θήλεα καὶ σκεύη Arist.Rh. 1407b8
; ὑπηρετικὸν ς. a subordinate person, a mere tool or chattel, Plb.13.5.7;σ. ἀγχίνουν καὶ πολυχρόνιον Id.15.25.1
: in NT, in good sense, σ. ἐκλογῆς a chosen instrument, of Paul, Act.Ap.9.15.II τὸ ς. the body, as the vessel of the soul, a metaph. clearly expressed in 2 Ep.Cor.4.7, ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, cf. 1 Ep.Thess.4.4, 1 Ep.Pet. 3.7.IV sarcophagus, Jahresh.26 Beibl.13 (Ephesus, ii A.D.). -
5 ἐπικοιμητηριάσασθαι
ἐπικοιμ-ητηριάσασθαι· ὑπηρετικὸν ὄνομα, Hsch.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐπικοιμητηριάσασθαι
-
6 ὑπηρέσιον
ὑπηρέσ-ιον, τό,A cushion on a rower's bench, Th.2.93, Isoc.8.48, PCair.Zen.54.44 (iii B. C.); εἰς ὑ. καὶ κώπην, i.e. to rowers' service, Plu.Them.4.II rowers' pay, AB312, Phot.III = ὑπηρετικὸν πλοῖον, Eratosth. ap.Str.2.1.23.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὑπηρέσιον
-
7 σκεῦος
σκεῦος, ους, τό (Aristoph., Thu.+)① a material object used to meet some need in an occupation or other responsibility, gener. thing, object used for any purpose at all (e.g. a table: Diod S 17, 66, 5) Mk 11:16 (PCasey, CBQ 59, ’97, 306–32). σκεῦος ἐλεφάντινον or ἐκ ξύλου Rv 18:12ab. Pl. (Diod S 13, 12, 6) Dg 2:2–4. Of all one has (Jos., Vi. 68; 69) τὰ σκεύη αὐτοῦ his property Lk 17:31.—Mt 12:29; Mk 3:27 (both in allusion to Is 49:24f).—By an added statement or via the context σκ. can become an object of a certain specific kind: τὰ σκεύη τῆς λειτουργίας the equipment used in cultic service Hb 9:21 (ParJer 3:9; 11:18; cp. Jos., Bell. 6, 389 τὰ πρὸς τὰς ἱερουργίας σκεύη). Also τὰ ἅγια σκεύη Ox 840, 14; 21; 29f (Jos., Bell. 2, 321; cp. Plut., Mor. 812b σκεῦος ἱερόν; Philo, Mos. 2, 94; Just., D. 52, 3 σκεύη ἱερά). τὸ σκεῦος Ac 27:17 seems to be the kedge or driving-anchor (Breusing 17ff; Blass and Haenchen ad loc.; Voigt [s. σκευή]. Differently HBalmer, Die Romfahrt des Ap. Pls 1905, 355ff. See FBrannigan, TGl 25, ’33, 182–84; PEdg 6 [=Sb 6712], 10 [258 B.C.] ἄνευ τῶν ἀναγκαίων σκευῶν πλεῖν τὰ πλοῖα. Pl. also X., Oec. 8, 11f; ; TestJob 18:7 and elsewh. of ship’s gear; Arrian, Peripl. 5, 2 τὰ σκεύη τὰ ναυτικά. Eng. tr. have ‘gear’, ‘sails’). Ac 10:11, 16; 11:5 represent a transitional stage on the way to 2.② a container of any kind, vessel, jar, dish, etc. (Aristoph., Thesm. 402; X., Mem. 1, 7, 5; Aelian, VH 12, 8; Herodian 6, 7, 7; LXX; Jos., Bell. 7, 106; 8, 89; PsSol 17:38; TestNapth 2:2; JosAs; Just., A I, 9, 2 ἐξ ἀτίμων … σκευῶν) Lk 8:16; J 19:29; 2 Ti 2:20 (four kinds as Plut., Caes. 730 [48, 7]). τὸ κενὸν σκεῦος Hm 11:13. ποιεῖν σκ. make a vessel 2 Cl 8:2. τὰ σκεύη τὰ κεραμικά Rv 2:27 (s. κεραμικός). σκ. εἰς τιμήν or εἰς ἀτιμίαν (s. τιμή 2b) Ro 9:21; 2 Ti 2:21 (a fig. sense makes itself felt in the latter pass.).③ a human being exercising a function, instrument, vessel fig. ext. of 1 or 2 (Polyb. 13, 5, 7 Δαμοκλῆς ὑπηρετικὸν ἦν ς.) for Christ Paul is a σκεῦος ἐκλογῆς a chosen instrument Ac 9:15.—Of the body, in which the Spirit dwells (cp. TestNapht 8:6 ὁ διάβολος οἰκειοῦται αὐτὸν ὡς ἴδιον σκεῦος; ApcMos 16 γενοῦ μοι σκεῦος; and the magical prayer in FPradel, Griech. u. südital. Gebete1907, p. 9, 11f ἐξορκίζω σε ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ σκεύους τούτου) Hm 5, 1, 2. Christ’s body as τὸ σκ. τοῦ πνεύματος the vessel of the Spirit B 7:3; 11:9; cp. τὸ καλὸν σκεῦος 21:8 (of the human body, as ApcSed 11:5 [p. 134, 17 Ja.] ὦ χεῖρες … διʼ ἃς τὸ σκεῦος τρέφεται; cp. 10 [ln. 25 Ja.]; 11 [ln. 27 Ja.]). On the human body as ὀστράκινα σκεύη 2 Cor 4:7, s. ὀστράκινος. Those who are lost are σκεύη ὁργῆς Ro 9:22 (cp. Jer 27:25.—CDodd, JTS 5, ’54, 247f: instruments of judgment; sim. AHanson, JTS 32, ’81, 433–43), those who are saved σκ. ἐλέους vs. 23.—1 Pt 3:7 woman is called ἀσθενέστερον σκεῦος (ἀσθενής 2a). τὸ ἑαυτοῦ σκεῦος 1 Th 4:4 from antiquity has been interpreted to mean one’s own body (Theodoret, Calvin, Milligan, Schlatter, MDibelius; RKnox, transl. ’44; CCD transl. ’41, mg.; NRSV) or one’s own wife (Theodore of Mopsuestia, Schmiedel, vDobschütz, Frame, Oepke; WVogel, ThBl 13, ’34, 83–85; RSV et al.). The former interpr. is supported by passages cited at the beg. of this section 3, and the latter is in accord w. rabb. usage (Billerb. III 632f. S. also κτάομαι 1). Also probable for 1 Th 4:4 is ‘penis’ (so Antistius [I A.D.] in Anthol. Plan. 4, 243; Aelian, NA 17, 11; cp. the euphemistic Lat. ‘vasa’ in this sense: Plautus, Poenulus. 863; s. MPoole, Synopsis Criticorum Ali. Sacrae Script., rev. ed.1694, V col. 908; on sim. usage at Qumran s. TElgvin, NTS 43, ’97, 604–19; NAB [1970] renders guarding his member [difft. rev. ed. of NAB, 1986]. Cp. KDonfried, NTS 31, ’85, 342). In such case κτᾶσθαι must mean someth. like ‘gain control of’, etc.—DELG. M-M. EDNT. TW.
См. также в других словарях:
ὑπηρετικόν — ὑπηρετικός menial masc acc sg ὑπηρετικός menial neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
υπηρετικός — ή, ό / ὑπηρετικός, ή, όν, ΝΜΑ [ὑπηρέτης] αυτός που ανήκει ή αναφέρεται σε υπηρέτη ή σε υπηρέτες (α. «υπηρετικό προσωπικό» β. «ἐν ὑπηρετικῇ μοίρᾳ τινί», Πλάτ.) νεοελλ. 1. δουλοπρεπής, δουλικός («υπηρετική συμπεριφορά») 2. εξυπηρετικός νεοελλ. αρχ … Dictionary of Greek
επικοιμητηριάσασθαι — ἐπικοιμητηριάσασθαι (Α) (κατά τον Ησύχ.) «ὑπηρετικὸν ὄνομα» … Dictionary of Greek
προστακτικός — ή, ό / προστακτικός, ή, όν, ΝΑ, και προσταχτικός, ή, ό, Ν [προστακτός] 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην προσταγή ή αυτός που εκφράζει προσταγή, επιτακτικός 2. το θηλ. ως ουσ. η προστακτική (ενν. έγκλιση) γραμμ. μία από τις τέσσερεις… … Dictionary of Greek
σκεύος — ους, το / σκεῡος εος, ΝΜΑ, και μτγν. τ. πληθ. σκέα και σκεῡα Α κάθε κινητό κατασκεύασμα, όπως λ.χ. αγγείο, δοχείο, εργαλείο, έπιπλο, που είναι χρήσιμο για τις ανάγκες τού ανθρώπου (α. «τοὺς έκλεψαν όλα τα χρυσά σκεύη» β. «κἂν ἐκβάλῃ σκεῡός τι… … Dictionary of Greek
υπουργικός — ή, ό / ὑπουργικός, ή, όν, ΝΜΑ [ὑπουργός] νεοελλ. 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον υπουργό (α. «υπουργική απόφαση» β. «υπουργικός θώκος») 2. φρ. «υπουργικό συμβούλιο» το σύνολο τών υπουργών τής κυβέρνησης μσν. αρχ. 1. αυτός που προσφέρει… … Dictionary of Greek
